کد مطلب:31670 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:14

گنجینه پرسمان » اعتقادات

زندگي سخت اين دنيا براي پرهيزكاران، زندگي راحت را براي آنان در آخرت به ارمغان ميآورد; لطفاً بفرماييد انسان چگونه ميتواند اين رنجها و سختيها را تحمل كند؟

ترديدي نيست كه براي رسيدن به نعمتهاي جاويد جهان آخرت، به مبارزه با هواهاي نفساني نياز است، كسي كه مايل است از لذتهاي بهشت بهرهمند شود، بايد از لذتهاي حرام در دنيا خودداري كند.

قرآن ميفرمايد: وَ أَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِي وَ نَهَي النَّفْسَ عَنِ الْهَوَيَ ; # فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَيَ ;(نازعات، 41.) اما كسي كه از مقام پروردگارش بترسد و نفس را از خواسته هايش باز دارد، بهشت جايگاه او خواهد بود. اگر منظور شما از رنج و سختي، چشم پوشي از لذتهاي مادي است، بايد توجه داشت كه مخالفت با تمايلات نفساني و خودداري از لذتهاي مادي، براي پرهيزكاران و دوستان خدا كه لذّت ايمان به خدا را چشيدهاند، سخت نيست; آنها به راحتي از لذتهاي دنيا چشم ميپوشند; براي آنان، بهترين لذت مناجات و راز و نياز با خداست. عليدر توصيف پرهيزكاران ميفرمايد: خداوند در نظر آنان بزرگ است، و غير او هرچه هست در چشم آنها كوچك; تمايلات آنها نسبت به دنيا اندك و تنها به آن چه موردنياز است، اكتفا ميكنند. آنان چند روز دنيا را با صبر و شكيبايي به پايان ميبرند و در پي آن، آسايش هميشگي به دست ميآورند.(نهج البلاغه، فيض الاسلام، خطبة 184، ص 603.) در جاي ديگر ميفرمايد: دنياي شما نزد من پستتر و بي ارزشتر است از برگي كه در دهن ملخي باشد كه آن را ميجود، علي را چه كار است با نعمتي كه از دست ميرود،... سوگند به خدا اگر هفت اقليم جهان را با هرچه در زير آسمانهاي آن است به من بدهند، براي اين كه نافرماني خدا كنم تا آن جا كه دربارة مورچهاي پوست جويي را از آن بربايم، چنين كاري نخواهم كرد.(نهج البلاغه، فيض الاسلام، خطبة 215، ص 705.)

براي اين كه انسان بتواند با تمايلات نفساني مبارزه نمايد، و از لذتهاي حرام دنيا، چشم پوشي كند و با سختيهاي دنيا بسازد، چند نيرو لازم است: 1. قوّت ايمان: هرچه ايمان انسان به خدا و جهان آخرت قويتر باشد، ارزش دنيا در نظر انسان كمتر ميشود; در نتيجه وابستگي به دنيا پيدا نميكند.

2. ياد مرگ و جهان آخرت: ياد مرگ، سبب مهمي براي تحمل مصائب دنيا و ترك لذتهاي آن است; از اين رو، در روايات سفارش فراوان شده كه به ياد مرگ باشيد. عليدر اين باره ميفرمايد: ياد كنيد مرگ را و روزي كه از قبر خارج ميشويد و روزي كه براي حساب در محضر الهي حاضر ميگرديد; در نتيجه مصيبتها و سختيهاي دنيا براي شما آسان ميشود.(ميزان الحكمة، محمد محمدي ري شهري، ج 9، ص 246، نشر مكتب الاعلام الاسلامي.)

هم چنين پيامبر اكرمميفرمايد: مرگ را زياد ياد كنيد، زيرا شما را از گناه پاك ميكند و نسبت به دنيا بيرغبت مينمايد; اگر در وقت بينيازي و ثروت به ياد مرگ باشيد، آن را در راه خدا خرج ميكنيد، و چنان چه در وقت فقر و ناداري، به ياد مرگ باشيد و به فقر و تنگ دستي راضي هستيد و چنين زندگي را دوست ميداريد.(همان.)

3. عشق توجّه به خدا: با عشق به خدا انسان ميتواند، از توجه به لذتهاي دنيا صرف نظر كند. علت وابستگي انسان به دنيا، غفلت از خدا است; دلي كه لب ريز از عشق و توجه به خدا باشد، به دنيا وابستگي ندارد; قرآن در اين باره ميفرمايد: مَّا جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِّن قَلْبَيْنِ فِي جَوْفِهِي;(احزاب، 4.)خداوند براي هيچ كس، دو قلب در درون وجودش قرار نداده. امام صادقميفرمايد: القلب بيت الله فلاتسكن في بيت الله غير الله; دل خانة خدا است; كه خانه خدا غير خدا را سكونت ندهيد.